ถึงเวลาฉายเดี่ยวแล้วว ✈️Tae in UK EP.2✈️

และแล้ววันที่เรารอคอยก็มาถึง

การเดินทางของเราเริ่มขึ้นแล้วนะ

หลังจากที่เตรียมตัวเตรียมใจมาอย่างเพรียบพร้อมแล้ว (ไม่ได้ถ่ายภาพ Unpack กระเป๋าไว้นะ มันเขิน😅)

😝ก็ถึงวันที่เราจะออกจากอ้อมอกผู้ปกครองกันแล้วนะฮะ😝

ออกเดินทาง

Suvarnabhumi Airport (BKK) ✈️ Heathrow Airport (LHR)

วันที่ 2 กุมภาพันธ์ 2562

วันนั้นเพื่อนๆ กับน้องๆ ที่ม.รังสิตก็มาส่ง เซอร์ไพรซ์เหมือนกันเพราะไม่ได้คิดว่าจะมาส่งกัน ยังไงก็ขอบคุณมากนะ

ภาพบรรยากาศเพื่อน ๆ มาส่งให้ไปดีมาดี ซึ้งใจมาก 😬

หลินคือคนที่อยู่กับเราทุกสถานการณ์ทุกโอกาสของชีวิต

ภาพบรรยากาศพอประปรายนะคะ 🥰

ครอบครัวคือป๋าน้าแอนน้าจิบก็มาส่ง

ไปแล้วเด้อ5555555 ดูดีใจ 🤣😂

ยอมรับเลยว่า การไปต่างประเทศคนเดียวครั้งแรกมันกังวลมากจริงๆ

เพราะ อันดับแรกคือ เราไม่ถนัดภาษา จริง ๆ ถึงแม้ว่าขาไป เราจะนั่งสายการบินไทยไป แอร์ก็เป็นคนไทย พูดไทยช่วยเหลือเราได้ก็จริง (ที่เลือกบินตรงของการบินไทยก็เพราะอยากให้มีคนไทยใกล้ๆให้อุ่นใจเนี่ยแหละ555) แต่ว่า เราก็ต้องไปนั่งข้างคนต่างชาติไง มันก็ต้องมีการสื่อสารไรมั่งแหละเลยกังวลมาก ๆ 😅 รวมถึงตอนที่ต้องตรวจกระเป๋าด้วย เพราะเอากระเป๋าเป้ขึ้นเครื่องไปใบใหญ่มาก มีของยังชีพเยอะมาก ๆ เช่น น้ำเปล่าเอย ยาเอย ที่สำคัญเสื้อกันหนาว ของกันหนาวทั้งหลาย เพราะไปถึงนู่นอากาศจะหนาวมากเจ้า 🥶 แต่ก็ตรวจกระเป๋าผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ไม่มีโดนทิ้งของอะไร 55555

กล่องข้าวน้อย บนเครื่องบิน

โชคดี๊ โชคดีที่ ที่นั่งของเรามันไม่ติดกับใครเลย 55555 คือ มีที่นั่งว่างข้าง ๆ เลยชิว 😊 เอาของวาง แล้วก็ไม่ต้องสนทนาพูดคุยกับใครด้วยยย ส่วนอาหารก็ ตามภาพด้านข้างนี้ เราเลือกเมนูได้ แต่ฝืดคออย่าบอกใครเชียววว

เหยียบแผ่นดินอังกฤษแล้ววววว🛬

วันที่ 3 กุมภาพันธ์ 2662

12ชั่วโมง โคตรปวดดดดดดดดก้น 555555 มุแง้ แต่จุดนั้นลืมปวดไปเลยเพราะกลัวมากกว่า คราวนี้ต้องพจญภัยคนเดียวพร้อมด้วยภาษาอังกฤษ งู ๆ ปลา ๆ แล้วน้าาา

ด่านแรกคือ ต.ม. OMG!! 😱

คือจะบอกว่า ตรงต.ม. ถึงแม้ว่าเขาจะรู้ว่าเราเป็นนักเรียนต่างชาติ เขาก็พูดเหมือนเราเป็นชาวอังกฤษด้วยการพูด เร็ว รัว และบ่ฮู้เรื่องค่าาาา 😓😥 แต่เต้เตรียมตัวมาดี ด้วยการเตรียมเอกสารทุกอย่าง👍 เช่น หลักฐานที่อยู่อาศัย ว่าเรามีที่อยู่แล้ว อยู่ที่เมือง นี้ ๆ หลักฐานการลงทะเบียนเรียน ว่าชั้นมาเรียนแน่ ๆ ไม่ได้แอ๊บจะมาทำงาน จ่ายเงินค่าเรียนแล้วเรียบร้อยด้วย ก็ประมาณนี้ แต่สุดท้ายนางก็ถามอยู่ดี มาทำอะไร อยู่กี่เดือน เป็นต้น

จะมีคนมารอรับ โดยการนัดหมายว่าจะยืนรอตรงจุดไหน แล้วก็เขียนชื่อผู้โดยสารของตัวเองใส่กระดาษไว้

เดินทางจาก สนามบิน > Canterbury

ด้วยความที่เป็นคนขี้กลัวมาก ๆ สำหรับครั้งแรกของเรานั้น จำใจยอมจ่ายแพงมาก ๆ สำหรับรถแท็กซี่ 🚕 จากสนามบิน ขับตรงไปยังบ้านHost Family ที่เราจะไปพักอาศัยด้วยนั่นเอง (ประมาณ 6พันบาท😓) คือจริง ๆ ถ้าใครปีกกล้าขาแข็ง สามารถนั่งรถบัส ต่าง ๆ🚍 เพื่อไปยังเมืองได้ แล้วค่อยเรียกแท็กซี่ จากในเมืองให้ไปส่งได้ ก็จะถูกลงมาก ๆ แต่ว่าด้วยความที่เรายังไม่รู้ว่า จะต้องขึ้นรถอะไรยังไงสายไหน ก็เลยขอเป็นแบบแพงไปละกัน เพื่อป้องกันความผิดพลาด

📍 คนขับรถจะนัดเราแล้วเอเจนซี่จะแจ้งให้เราทราบว่า เขาจะมารอเราตรงจุดไหน 📍ซึ่งของเต้นัดที่หน้าร้าน WHSmith โดยจะเขียนชื่อ Praorawee P. แล้วชูรอไว้ 👋 ซึ่ง ของคนอื่น ๆ ก็จะมายืนตามจุดต่าง ๆ เหมือนกัน

สภาพแวดล้อมของบ้านHost Family บ้านจะเป็นแบบเดียวกันหมดเลย

ทำความรู้จักครอบครัวใหม่ชาวอังกฤษ

เมื่อคนขับแท็กซี่พาเรามาส่งถึงประตูบ้านของHost Familyแล้วนั้น โฮสต์ผู้พ่อ👱‍♂️ ก็เปิดประตูต้อนรับเราเข้าบ้าน จากนั้น ก็ให้เราไปนั่งในห้องนั่งเล่น แล้วชวนพูดคุยทำความรู้จักกันคร่าว ๆ

บ้านชั้น 1 (จริง ๆ สวนจะเป็นแบบยาวออกไปแต่วาดไม่พอ)

โฮสต์ : เราจะเรียกเธอว่าอะไรดี

เรา : ชั้นชื่อเล่นว่า เต้

โฮสต์ : Tae เท่ เทะ (ลองเรียกเท่าไหร่ก็ไม่เวิร์ค)

เรา : เรียก Praorawee ก็ได้ น่าจะง่ายกว่า

โฮสต์ : เออก็เรียกง่ายกว่า Tae

เรา : ที่นี่มีกฎอะไรบ้างไหม

โฮสต์แม่ : เอ๊ะ ไม่แน่ใจนะ *หันไปหาโฮสต์พ่อ* นี่ ฟิล บ้านเรามีกฎอะไรมั้ย

โฮสต์พ่อ : *เดินออกจากห้องครัวมาแบบงง ๆ* ไม่นะ ไม่ได้ซีเรียสอะไร

เรา : ก่อนมานี่ชั้นไปอ่านในเน็ตมา บางบ้านก็มีห้ามอาบน้ำนานอะไรแบบเนี้ย

โฮสต์ : อ๋อ แล้วแต่นะว่าเธอจะอาบน้ำนานเท่าไหร่ แต่แค่อย่านานมากจนคนอื่นไม่ได้อาบก็พอ แล้วก็อย่ากดชักโครกตอนกลางคืน ใช้เสร็จก็เอากระดาษใส่ทับไว้ แต่ถ้าเป็นหนัก ก็กดได้ ไม่เป็นไร

Percy นังแมวขนฟู แต่อายุเยอะแล้วนะ

และ ฯลฯ บทสนทนาถามไถ่ถึงการเรียน แผนการเรียน คร่าว ๆ

จากนั้นก็มีสมาชิกของบ้านอีกตัวเดินมาหา

**เราสามารถเลือกได้ตอนกรอกข้อมูลสำหรับHost Familyนะ ว่าโอเคมั้ยถ้าบ้านจะมีสัตว์ ก็เลือกได้อีกว่า หมา แมว หรือ โอเคทั้งสอง**

บ้านชั้น 2

หลังจากโฮสต์พาทัวร์บ้าน สอนวิธีล็อคบ้านแล้ว เราก็จัดแจงข้าวของเข้าห้อง แล้วก็ถามโฮสต์ว่าจะเดินไปดูในเมือง ไปยังไง เขาก็บอกวิธีนั่งรถบัสนะ แต่ก็ยังงง ๆ 55555 โชคดีที่บ้านอยู่ใกล้ป้ายรถบัสมาก เดิน 2 นาทีถึง แต่ก็ วันแรกชิว ๆ เดินเอาดีกว่าจะได้ดูเส้นทางในเมืองด้วย 🏃‍♀️

Downtown

คือเซ็งมากตรงที่ เน็ตยังใช้ไม่ได้ 😓 จริง ๆ เตรียมซิมตั้งแต่ที่ไทยมาละแต่เหมือนจะใช้ไม่ได้ เลยเดินไปซื้อใหม่ที่ Tesco ก็ลองเอาใส่มือถือเลยแต่ก็ใช้ไม่ได้อยู่ดี บัตรATM ก็กดเงินไม่ได้อีก5555 😭😭แต่ดีที่ มีเงินสดเผื่อไว้แล้ว ละโชคดี ที่ตอนลองเดินไปในเมืองมันใช้ Google Map แบบ ออฟไลน์ได้ ปลื้มที่นี่มากตรงที่ เราสามารถข้ามถนนได้อย่างสบายใจ เพราะ มีอุโมงค์ หรือไม่ก็ ทางม้าลาย ซึ่งถ้ามีคนมาหยุดยืนตรงทางม้าลาย รถก็จะจอดให้ข้ามได้เลย 😍🥰🚶‍♀️

หลังจากเราทำความรู้จักเมืองคร่าว ๆ แล้ว ก็ลองเดินไปโรงเรียนดูว่า ใช้เวลาเดินกี่นาที เพื่อที่จะประมาณการเดินทางในวันรุ่งขึ้น (จากบ้านไปโดยการเดิน ประมาณ 40 นาที) ⌚ พระอาทิตย์ตกเร็ว 5โมงก็มืดแล้ว เลยรีบกลับบ้าน

โฮสต์กำลังรออยู่เลยเพราะนี่คืออาหารค่ำมื้อแรกที่จะกินด้วยกัน 🥪

เดี๋ยวติดตาม EP ต่อไปนะ ว่าอาหารการกินที่นี่เป็นยังไงบ้าง

🥨🧀🌭🍖🍔🍕🥪🥗🥘